Ik heb moeite mijn gedachten op papier te zetten, ze dwalen steeds af, zoekend naar een woord of een zin die ik eerder zo uit mijn mouw schudde alsof ik een tonprater was. En hoe vaak ik tijdens dagelijkse bezigheden niet denk “dat moet ik zo even opzoeken/nakijken” en dan zittend aan de koffie mijn iPad erbij pakkend niet meer weet wat ik wilde opzoeken, heel frustrerend. Ik geef het slechte slapen de schuld, het moe zijn, tobben over later, verdriet over hoe het leven van mijn lief het afgelopen jaar en zeker de laatste maanden was verlopen, verdriet over het loslaten. Morgen is het acht maanden geleden dat het leven voor hem stopte.
Maar gelukkig komen ook de mooie herinneringen naar boven, soms heel onverwachts zoals afgelopen week toen ik op zoek naar iets in de tussenkamer deze bak naar de naaikamer bracht om het uit te zoeken. De bak zette ik nagenoeg leeg terug, nadat ik onder het genot van een mok thee de quilttijdschriften doorbladerde. En nee, ik vond niet wat ik zocht, en wtf doet een verfroller in een verfrolbakje daar?
maar ik kwam wel enkele foto’s uit diverse pretparken tegen. Dikke pret in Europa park, Evelien had haar haar in een staart terwijl Suzanne ze los had gelaten.
Hier waaien haar haren uit het gezicht, de vrolijkheid spat er vanaf, maar Perry vind het wel spannend.
net als hier.
Ach ja, mooie tijden. En die zijn er nog steeds.
En toen ik toch bezig was besloot ik alvast een la van mijn snijtafel te gaan opruimen, om zo een groot project (de hele naaikamer) in kleine stukken te verdelen om gefocust te blijven en niet ontmoedigd te raken.
De laden van mijn snijtafel kwamen steeds voller te zitten, zodanig vol dat er ook van alles aan de achterkant uitviel en op de grond terecht kwam. Ik begon na het opvegen van de vloer met het leegmaken van de onderste la, de naaitafel raakt aardig vol . Ik sorteerde naar wat elders opgeborgen moest worden, wat afgemaakt moet worden, en wat weg kon, (en sorteerde dit gelijk in bak/zakken: doneer/verkoop, plastic-, papier- of restafval).
In de onderste la zit van alles wat ik ooit voor knutselen en handwerken nodig zou kunnen hebben, ooit, misschien. Hier valt nog wel wat van weg te doen, maar het loslaten is een proces waar ik nu niet te hard mee van stapel moet lopen. Zo ziet het er nu uit, de gestreepte rol bevat breinaalden, een paar kleine ufo’s in zakjes rechtsonder, wat poppenmaakspul (wat ik al 30 jaar niet meer doe) in het doosje rechtsboven, en helemaal links een weefgetouw waarmee ik Sophie wel aan zie werken over een paar jaar
De middelste la is voor kleding naaien, zelf patronen tekenen en stoffen bewaren, dit is slechts een klein deel van mijn kledingstoffen voor wie weet wanneer.
En dit is er na, de bak met overlock garens vond ik tijdens het opruimen van een doos in een andere kamer, ik had in de naaikamer slechts een paar klossen en snapte er al niks van dat dit alles was. Ik kan weer vooruit en weet nu waar alles ligt 😆
De bovenste la is voor kleine handige dingen die ik vast nog wel een keer ergens anders zou opbergen en almaar voller raakte (geen foto van gemaakt), en zelfs nu na het opruimen zijn er nog veel spullen zoals lege fotoroldoosjes, ander soorteigen doosjes en blikjes waar ik geen raad mee weet, maar wegdoen wil ik niet. Net als dat borduurwerk, een Romeins tafereel, iets voor op een tas, een kussen of een quilt? De batterijen heb ik in een van de vele zondeomwegtegooien doosjes van een nieuwe iPhone van 6 jaar geleden gestopt, dit had ik veel eerder moeten doen. Dit is de foto van een opgeruimde la 😆 het rondzwervende rode ligakoekdoosje op de batterijen had eigenlijk naar de keuken gemoeten (voor Sophie?) en is denk ik er gewoon ingevallen, vanzelf. Zo gaat dat met dit soort lades. Wat te denken van de inmiddels vintage opklaptelefoon? Kan je alleen maar mee bellen en sms’en, ik kan me er niet toezetten om het weg te doen, misschien over een tijdje lukt het me wel, als ik met een stofkam door deze la ga om het verder te ontrommelen.
En zo ziet mijn naaikamer er nu uit, in de witte bak onder de naaitafel zitten quilt gerelateerde spullen, het mandje wat er op staat is nagenoeg leeg en de bakken rechts hiervan zijn helemaal leeg.
Nu de andere kant van mijn naaikamer nog ordenen, ik weet dat in twee witte bakken kleding naaispullen zitten, maar verder? Rechts van de witte bakken staan de UFO’s gestapeld en in de rode mand zit nog wat naaiwerk, uit de onderste la kwam een zak met daarin een vier jaar geleden geknipte bloes van tulpenstof, geen idee waarom ik het toen niet heb afgemaakt
Begin van de maand heb ik twee pyjama’s gemaakt voor onze kleine meid, Jon was maar al te blij dat hij mocht assisteren
Het is van een fijne iets dikkere tricot stof, en ze was er heel blij mee, ze benoemde gelijk alle dieren die ze zag, het was een dankbaar project ☺️
Sophietje was 13 september jarig, ze mocht 1 kaarsje met het nummertje 3 uitblazen en werd zwaar verwend met cadeautjes van opa en oma’s en oom en tantes. Zie ze gaan op haar nieuwe step, ze zette zelf haar helm op, laarsjes aan en steppen maar. Zo lief 🥰 Toen ik ze zo zag steppen heb ik wel even de snoeischaar uit het schuurtje gehaald om wat zijtakken van de de mahonie af te halen die in de weg zaten, Sophie riep steeds dat de plant prikte.
De rode bloempjes rechts van het pad komen van deze Salvia, de bijen zijn er gek op, het is een hele sterke struik; op de foto is hij 1 meter hoog, dit is als je hem niet snoeit, maar je kan het ook gewoon in maart snoeien als het blad begint te komen. En ook later als hij te ver over het pad begint te groeien, het is wel een hele mooie zomer en herfst bloeier.
Begin september was ik er ook om een middagje op te passen, en toen Tim bij thuiskomst ging koken hielp Sophie gelijk mee, tomaatjes snijden met haar eigen mesje 😆
Altijd genieten. Wordt vervolgd uiteraard, en hopelijk wat sneller dan zoals het tempo nu is.
